La contemporaneidad o el tiempo en el objeto

La contemporaneidad o el tiempo en el objeto

¡Es tan satisfactorio poder combinar el proyectar y el diseñar con el hacer con las manos!

Crear un objeto, que nacido de un proceso de creación consciente e intencionado llegue a manos (en mi caso a orejas) de alguien que valore y entienda aquel objeto colmado de tiempo, dedicación, pasión, pero sobre todo de intención, de diseño y de un hacer manual, es algo no solo rabiosamente contemporáneo sino de futuro. Y me satisface formar parte de ello.

Reivindiquemos la creación y el hacer, tan humanos.
Y, por qué no, reivindiquemos el tiempo en el objeto.

Años atrás tuve una discusión con un profesor que exigía mayor celeridad a la hora de hacer los exámenes por parte de los niños mientras yo defendía la necesidad de adjudicar a todo lo que hacemos el tiempo que sea necesario. Para salvar la situación enseñé a mis hijos técnicas de estudio que mejorasen su efectividad delante de un examen… pero no sin antes remarcarles que mi filosofía seguía intacta, que aquello sólo les ayudaría a salvar una situación, pero que personalmente seguía creyendo en el dedicar a cada cosa, y por extensión a cada persona o acto, el tiempo que merece. Y lo mantengo.

Reivindiquemos la conciencia y el tiempo en el objeto.



Gracias
ate

Regresar al blog

2 comentarios

Moltes gràcies Mònica!!

ate

Fantàstica reflexió estimada Esther! E encara més en els temps actuals on la velocitat dels canvis abruptes ens emputxa amb virulència… Necessitem si, temps per pensar, per reflectir e per fer, fer amb calma i amb propòsit… A pressa é a enemiga de perfeição ;-)

Monica

Deja un comentario